Buurman Jan - Tudeltoans
“Man, t was zo’n dag dat de muzzen dood van t dak valen konnen. Zo waarm was t. Mor ja, wie konnen der nait onderuut.”
Buurman Jan zat aan de keukentoavel en was, veurdat hai aan zien kovvie en kouke begon, al drok aan t vertellen.
“Wie mozzen en zollen noar n klonjewinkel,” ging buurman Jan wieder. “Mien Griet haar t in de kop kregen om heur neefke Kevin, de zeun van heur zuster Dientje, te nuigen veur n oepke noar Stad. Dij snokkel was noamelk joareg wèst en mien Griet haar bie hom informeerd of hai ook n verlanglieske haar. Nou dat haar hai wel. Hai wol n kedootje kopen. Nait veur zokzulf mor veur zien eerste vlam. Zien Dustie. Dij was gek op ehh….. Rit…..ehhhh…… Rittjoe…..ehh…. Rittjoeaal. Zien Dustie rook zo lekker von Kevin. En nou wol hai heur n pot vol klonje geven. Nou, as je doar van onderste boven binnen hejje n dure smoak kin k die zeggen. Mor goud, Kevin teerde ja op onze porremonnee, dus hai keek nait op n eurootje meer.”
“Ach, je mouten zo òf en tou ja wat over hebben veur joen femilie, nee din?” gnivvelde ik.
“Over? Wie haren niks over,” naarde buurman Jan. “Vrouger kon je veur n poar gulden n grode pot 4711 kopen. Nou, doar krieg je gain Rittjoeaal veur. Mien Dientje en ik hebben t waiten . Mor ja, je willen zo’n knuppel zien snoetjeknovveldate mit Dustie ja nait deur de neuze boren, nee din?”
“Tja, veur Rituals bin j’in Stad op t goie stee,” zee ik. “Alhouwel: je mouten der overaal woar je lopen goud uutkieken, omreden der ridt joe aal wat veur de vouten.”
“Dat kinst wel zeggen,” motterde buurman Jan. “En zo dochten der meer over. Man, doar luip mie toch n volk. Benoam vrumde köstgangers. Bie ons in t Loug loop je zokswat nait tegen t lief. Netkouzen mit doarover n slim kört rokje en doarboven n strak-om-de-pokkel truie, aal dekoreerd mit rood en gruin hoar. De schoamte mor zuneg bedekt zol mien òl opoe zeggen. In elks geval net laank genog om nait zain te kinnen of der ook n netpantyboksempje onder zat. En din hebben ze der van dij eulie-platvörmwaarkers-stevels onder! Der luipen ook verschaaiden lu rond woarbie je de navvelronge zain konnen. En der doolden ook lopende kleurbouken rond. Lu mit overdoadeg veul tattoeheerntjes.”
“Lu mit tattoos bedoulst zeker,” zee ik. “Dij heb zok tattoeëren loaten.”
“Dat zee k ja,” ging buurman Jan wieder. “Kiek, der waren veul haile en nog veur meer haalve tattoeheerns zichtboar. n Groot dail van dij vèlverbraanderij was aan t oog onttrokken. Verhinneweerde spiekerboksems, tot-de-borsten-tou-bloot bloezen en pokkelbedekkende doukjederijen verborgen d’intieme details. En dat je mit roare klötten op de kop lopen is in Stad ook hail normoal. Gainaine keek dervan op. Der waren wel opvalend veul lu dij MIE aanglopen en opzichteg noar mien nije zummerpedde wezen. Dij haar k van t veujoar kocht bie Simon Lapke bie ons in t Loug. Dij haar nog aine in zien maggezien vonden achter twij stoapels deuzen. Ain stoapel mit boksems mit omsloagen en d’aandere mit twietjaskes mit braide revers. t Was n uniekum exemploar zee Simon dou hai mie dij pedde in broen papier wikkelde. Achteròf denk ik dat hai mie n winkelknecht aansmeerd het. n Overjoarege pedde en dat ik doarom zoveul bekieks haar.”
“Woar n knottjewinkel in t dörp ook nait aal goud veur is,” zee k laggend.
“Waist wat mie ook opvuil?”, zee buurman Jan. “k Heurde hail wat lu Tudeltoans proaten. Mor kom, k goa weer noar mien Griet. Dij von hail touvalleg nog n puutje mit tudeltoanezoad. Dat wil k nog even zaaien. Tjeu.”
Buurman Jan ging op huus aan. Dat tudeltoans van hom was netuurlek Aofrikoans. t Grunneger woord veur Affrikoanen is ja tudeltoanen. Zet dij bie joen temoaten en je holden ongedaaierte uut de buurt leerde mien opa mie. Boetendes binnen tudeltoanen goud tegen oaltjes wos hai. En….. je joagen der slakken mit vot. Hai vertelde ook dat dij Affrikoantjes oorspronkelk uut Midden- en Zuid-Amerikoa kwamen.
Joa, mien opa haar der wel kiek op. Hai wos overaal wel wat over te vertellen.
En der was gain woord tudeltoans bie…….